więcej o samym warsztacie

Perkusja jako fundament ruchu

Perkusja, będąca jednym z najbardziej intuicyjnych i pierwotnych środków muzycznej ekspresji, stanie się bazą dla eksploracji ruchu. Poprzez pracę z rytmizacją ciała (body percussion) oraz instrumentami perkusyjnymi uczestnicy odkryją ciało jako pulsujące medium rytmu, dźwięku i gestu.

Perkusja na żywo będzie prowadzić ciało przez cykle intensywności, zmienności form i afektywnych napięć. Praca z wokalizacją otworzy nowe przestrzenie rezonansu – pomiędzy dźwiękiem, oddechem a ruchem – pozwalając na świeże sposoby odczuwania i ekspresji.

na perkusji: Bartosz Szabłowski

Wokalizacja i ruch: praca z intensywnością

Skoncentrujemy się na wołaniu z głębi ciała – z dolnych centrów uczuciowo-emocjonalnych. Praktyka obejmie aktywną pracę z miednicą, przeponą, gardłem, stopami i dłońmi, a także uwalnianie dźwięku poprzez wibracje (wargi, głowa, ciało), otwieranie kanału wokalnego (szczęka, język, podniebienie miękkie) oraz eksplorację głosu (klatka piersiowa, usta, wołanie, triady).

Afekt i dramaturgia ciała

Podczas warsztatu będziemy generować intensywność, ucząc się dramaturgii ciała i pracy z afektem. Nie będziemy imitować emocji, lecz wywoływać afekt poprzez rytmiczne repetycje, nagłe zerwania, modulację głosu i świadome segmentowanie napięcia w ciele. Intensywność nie wynika z mechanicznej struktury choreografii, lecz z napięcia między kontrolą a nieprzewidywalnością.

Transowość ciała a rytm

Jednym z kluczowych obszarów eksploracji będzie transowość ciała – zestrojenie go z rytmem perkusji i dźwiękiem głosu.
Będziemy badać różne modalności:

• Nagromadzenie rytmu – intensyfikowanie energii poprzez repetycję i akumulację napięcia.
• Cykliczność ruchu – wprowadzanie ciała w powtarzalne wzorce, otwierające przestrzeń na transowy stan.
• Podążanie za impulsem ciała – ruch wynikający z wewnętrznej konieczności, a nie zewnętrznej kontroli.

Praca na emocjonalnych częściach ciała

Warsztat pozwoli doświadczyć ciała jako przestrzeni przepływu emocji, ruchu i dźwięku. Poszczególne części ciała mogą być nośnikami intensywnych odczuć, a ich aktywacja otwiera głębszy dostęp do wewnętrznej ekspresji.

Oddech i klatka piersiowa: przestrzeń ekspresji

Będziemy badać przeponę jako centrum transformacji energii – napięcie w tym miejscu wpływa na jakość ruchu, głosu i jego rezonansu w ciele. Skupimy się na:

• Synchronizacji rytmu oddechu z ruchem.
• Wibracjach klatki piersiowej i przepony.
• Ekspansji i kompresji klatki piersiowej jako manifestacji napięcia i emocji.

Miednica: centrum siły i instynktu

Miednica to fundament ruchu – miejsce, gdzie kumulują się energia i napięcie związane z kontrolą, impulsem i instynktem. Praktyka obejmie:

• Generowanie rytmu w miednicy – falowanie, pulsacje, wyrzuty energii zsynchronizowane z perkusją.
• Przejścia między napięciem a rozluźnieniem – ciężkie, masywne ruchy kontra lekkie, dynamiczne impulsy.

Gardło i szczęka: uwolnienie głosu

Gardło i szczęka często przechowują tłumiony głos i napięcia. Ich rozluźnienie otwiera nowe możliwości ekspresji. Będziemy pracować nad:

• Uwalnianiem napięcia w szczęce, języku i podniebieniu miękkim.
• Pozwoleniem, by dźwięk prowadził ruch i nadawał mu intensywność.
• Przejściem od szeptu do pełnego, emocjonalnego wołania.

Stopy: rytm, zakorzenienie, uziemienie

Stopy są fundamentem intensywności ruchu i źródłem rytmu. W praktyce skupimy się na:

• Eksploracji relacji między uziemieniem, a dynamicznym wyrzutem ciała.
• Rytmicznej artykulacji stóp (footwork) jako narzędzia generowania rytmu.
• Relacji ciała z podłożem – testowanie granic napięcia i wsparcia.

Dłonie: intensywność gestu i komunikacji

Dłonie to kluczowe narzędzie ekspresji – zarówno subtelnej, jak i gwałtownej. Praktyka obejmie:

• Dłonie jako rezonatory ciała – dodawanie warstw rytmicznych.
• Artykulację dłoni inspirowaną perkusją – dynamiczne cięcia, płynne przepływy.
• Dłonie jako nośnik afektu – mikrodrżenia, gesty intensyfikujące emocję.

Zmiennokształtność: ciało w procesie transformacji

Warsztat zaprasza do eksploracji zmiennokształtności (shapeshifting) – dynamicznej transformacji jakości ruchu, rytmu i ekspresji. Intensywność nie jest tu linearnym wzrostem energii, lecz procesem ciągłej ewolucji ciała.

• Praca nad przepływem między różnymi jakościmi ruchu – od ciężkich, masywnych form po lekkie, efemeryczne gesty.
• Eksploracja zmiany punktów napięcia i uwagi w ciele – od miednicy po dłonie, od gardła po stopy.

Podsumowanie

Pod koniec warsztatu osoby uczestniczące często tworzą krótkie formy performatywne (etiudy), integrując zdobyte umiejętności. To moment, w którym można doświadczyć, jak intensywność w performansie buduje się poprzez świadomą pracę z dramaturgią ciała, afektem, rytmem i wokalizacją.